Το ηφαίστειο της Νισύρου συγκαταλέγεται μαζί με τα Μέθανα, τη Μήλο και τη Σαντορίνη στα ενεργά ηφαίστεια της χώρας μας. Όλα αυτά τα ηφαιστειακά κέντρα βρίσκονται σ’ ένα νοητό τόξο το οποίο ξεκινά από την Κόρινθο και καταλήγει στη Νίσυρο. Η περιοχή αυτή ονομάζεται "ενεργό ηφαιστειακό τόξο του νότιου Αιγαίου".
Το ηφαίστειο της Νισύρου βρίσκεται στο χωριό Νικειά και είναι το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού. Έχει συνολικά πέντε κρατήρες με μεγαλύτερο τον "Στέφανο", διαμέτρου 260 μέτρων και βάθους 30 μέτρων. Οι πέντε κρατήρες του ηφαιστείου σχηματίζουν το οροπέδιο του Λακκίου, το οποίο δημιουργήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου το 1552. Ο τελευταίος κρατήρας του ηφαιστείου, ο “Μικρός Πολυβώτης”, δημιουργήθηκε το 1887, όταν σημειώθηκε και η τελευταία -μέχρι στιγμής- υδροθερμική έκρηξη του ηφαιστείου. Το ηφαίστειο της Νισύρου θεωρείται ενεργό και λόγω της εύκολης προσπέλασης στους κρατήρες του, το επισκέπτονται κάθε χρόνο πολλές χιλιάδες κόσμου αλλά και ειδικοί επιστήμονες. Το μόνο που πρέπει να έχετε κατά νου αν έχετε σκοπό να κατεβείτε στον πυθμένα του ηφαιστείου είναι το κλειστό παπούτσι. Μπορεί η μυρωδιά από το θειάφι να είναι έντονη (μυρίζει σαν κλούβιο αυγό) αλλά πρόκειται για μια εμπειρία μοναδική που κάθε επισκέπτης του νησιού πρέπει να ζήσει.
Ως ιαματικές χαρακτηρίζονται με απόφαση της υπουργού Τουρισμού κ. Έλενας Κουντουρά, οι Πηγές της Καλλιθέας.
Πρόκειται για ιδιαίτερα θετική εξέλιξη την οποία προσπαθούσε να επιτύχει εδώ και αρκετά χρόνια η τοπική αυτοδιοίκηση.
Η προσπάθεια είχε ξεκινήσει συγκεκριμένα από τον πρώην δήμο Καλλιθέας που είχε εντοπίσει την φλέβα νερού που υπήρχε στις Πηγές από την Ιταλική κατοχή και συνεχίστηκε από τον δήμο της Ρόδου. Η απόφαση της υπουργού Τουρισμού κρίνεται πράγματι ως ιδιαίτερα σημαντική αφού δίνει το πράσινο φως στον δήμο Ρόδου να προχωρήσει στα σχέδια του για την αναβάθμιση και λειτουργία του συγκροτήματος των Πηγών Καλλιθέας. Η απόφαση της κ. Κουντουρά αναφέρει τα εξής:
“ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ Άρθρο 1 Αναγνώριση Φυσικού Πόρου ως Ιαματικού Αναγνωρίζεται ως ιαματικός, ο φυσικός πόρος «νερό ιαματικής πηγής Καλλιθέας Ρόδου», που βρίσκεται στην Καλλιθέα του Δήμου Ρόδου της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, με συντεταγμένες σημείου φυσικής ανάβλυσης: X=880105, Υ=4034105, Z=0,0 ΕΓΣΑ.
Άρθρο 2 Χαρακτηριστικά και Ιδιότητες Ιαματικού Φυσικού Πόρου 1. Ο φυσικός πόρος «νερό ιαματικής πηγής Καλλιθέας Ρόδου», έχει θερμοκρασία 19,1οC, ηλεκτρική αγωγιμότητα (μ.ο.) στους 25oC:6070μS/cm, ενεργό οξύτητα (pH) (μ.ο.) 7,45, ραδιενεργά στοιχεία: ραδόνιο (Rn) (μ.ο) 6,0+0,3Bq/l , ράδιο (Ra) (μ.ο) < 0,1 Bq/l , ουράνιο (U) (μ.ο) < 1Bq/l , χημικά στοιχεία: Κάλιο (K+), Νάτριο (Na+), Ασβέστιο (Ca++), Μαγνήσιο (Mg++), Χλώριο (Cl-), θειικά (SO4-), οξυανθρακικά (HCO3-). Η παροχή σε κυβικά μέτρα είναι 10 m3/h. Ο φυσικός πόρος χαρακτηρίζεται και ταυτοποιείται ως: Ιαματικός, χλώριο-νατριούχος (NaCl), ψυχρός, υποτονικός με συγκεντρώσεις θειικών και μαγνησίου.
Μύθος 1ος : Η γεωθερμική ενέργεια βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και δεν είναι ευρύτερα διαδομένη.
Μύθος 2ος: Η γεωθερμική ενέργεια δεν αποτελεί Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας (Α.Π.Ε.).
Μύθος 3ος: Η γεωθερμική ενέργεια έχει περιορισμένες δυνατότητες χρήσης (λουτρά, θερμοκήπια) και δεν προσφέρεται για ποικιλόμορφες επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Μύθος 4ος: Η εκμετάλλευση της γεωθερμικής ενέργειας έχει δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις και μπορεί να προκαλέσει μόλυνση του περιβάλλοντος.
Μύθος 5ος: Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα περιβαλλοντικά οφέλη από την αξιοποίηση της γεωθερμίας και γενικότερα η γεωθερμική ενέργεια υστερεί σημαντικά σε σχέση με τις άλλες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.).
Μύθος 6ος: Η εξόρυξη και επανεισαγωγή των γεωθερμικών ρευστών και αλμολοίπων, μετά τη χρήση τους, μπορεί να μολύνει το πόσιμο νερό.
Μύθος 7ος: Οι φυσικές γεωθερμικές εκδηλώσεις χρησιμοποιούνται κατά τη γεωθερμική αξιοποίηση και συνεπώς υπάρχει επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον και διατάραξή του.
Μύθος 8ος: H αξιοποίηση της γεωθερμικές ενέργειας δεν είναι προσιτή για έναν μικροεπενδυτή και έχει πολύπλοκες, μεγάλες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Διαβάστε όλο το κείμενο:
https://drive.google.com/file/d/0BwBl6RGr7knUZDdiWTVWMGY5RHc/view?usp=sharing
Το Γυαλί είναι ηφαιστειογενές νησί του νότιου Αιγαίου και ένα από τα Δωδεκάνησα. Βρίσκεται ανάμεσα στην Κω και την Νίσυρο (σε απόσταση περίπου 7 χιλιόμετρα).
Δείτε όλη την παρουσίαση:
https://docs.google.com/presentation/d/1rEZVdm8B22SeUaheznxvUXT-SnfIuswiK81W9sk4y6U/edit?usp=sharing
Η γέννηση της Νισύρου συνδέεται με τη μυθική φαντασία των Αρχαίων Ελλήνων. Το νησί γεννήθηκε σύμφωνα με το μύθο της Γιγαντομαχίας. Η μητέρα των πάντων Γη, έστρεψε τους θνητούς Γίγαντες κατά των αθανάτων θεών του Ολύμπου. Οι θεοί καταδίωξαν τους Γίγαντες, οι οποίοι υποχώρησαν έντρομοι. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας είχε αναλάβει, κατόπιν εντολής του Δία, να εξαφανίσει τον Γίγαντα Πολυβώτη, ο οποίος διέσχισε φοβισμένος το Αιγαίο προκειμένου να σωθεί. Ο Ποσειδώνας τον πρόφτασε κοντά στην Κω. Με την τρίαινά του, απέσπασε ένα τμήμα από την Κω και το εκσφενδόνισε εναντίον τουΠολυβώτη. Ο Ποσειδώνας πέτυχε τον Γίγαντα και τον καταπλάκωσε. Το κομμάτι αυτό της Κω έγινε η Νίσυρος. Ένας από τους κρατήρες του ηφαιστείου της Νισύρου, άλλωστε, ακούει στο όνομα Πολυβώτης.
Η Νίσυρος είναι ένα ηφαίστειο που αποτελεί μέρος του ηφαιστειακού τόξου της νότιας Ελλάδας. Βρίσκεται στην άκρη του τόξου του Αιγαίου, μαζί με την καλδέρα της Κω και τη νήσο Γυαλί. Οι πρώτες υποθαλάσσιες εκρήξεις έλαβαν χώρα πριν 150.000 χρόνια, ενώ η κύρια δραστηριότητα συνέβη 40 με 10 χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα λαμβάνουν χώρα υδροθερμικές εκρήξεις.
Η Νίσυρος αποτελείται από ηφαιστειογενή βουνά, ενώ το κέντρο του νησιού καταλαμβάνει μία καλδέρα διαμέτρου 4 χλμ., από τον πυθμένα και μέχρι την επιφάνεια της οποίας απαντάται θείο. Μέσα στην καλντέρα βρίσκεται ομεγαλύτερος υδροθερμικός κρατήρας στον κόσμο, ο Στέφανος, ο οποίος έχει διάμετρο 300 μέτρα, ενώ συνολικά η Νίσυρος έχει 5 κρατήρες. Η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου έλαβε χώρα το 1888 και σήμερα στο νησί υπάρχουν ενεργές φουμαρόλες (υδρατμοί και διάφορα άλλα αέρια ηφαιστειακής προέλευσης). Λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας στη Νίσυρο υπάρχουν θερμές πηγές με θερμοκρασία από 30 μέχρι 60° C, εκ των οποίων οι κυριότερες είναι στα Λουτρά και στους Πάλους. Ένας ηφαιστειακός δόμος (κυκλικός απομονωμένος λόφος επίγειος ή υποθαλάσσιος ηφαιστειακής προέλευσης με απότομες πλαγιές) υψώνεται στα 700 περίπου μέτρα, δίνοντας και το μεγαλύτερο υψόμετρο του νησιού.
Η μορφολογία της Νισύρου έχει επηρεαστεί από το ηφαίστειο και το ηφαιστειογενές της έδαφος που είναι πολύ εύφορο και ευνοεί την δενδροκομία και την πλούσια βλάστηση. Έχει έκταση 41 τετραγωνικά χιλιόμετρα, υψόμετρο 698 μέτρα και μήκος ακτών 30 χιλιόμετρα. Δυτικά και βόρεια της Νισύρου βρίσκονται τέσσερις νησίδες, τα λεγόμενα Νισύρια. Ο πληθυσμός το 1950 αριθμούσε 2.516 κατοίκους. Κατά την τελευταία απογραφή (2011), ο πληθυσμός ανερχόταν στους 987 κατοίκους. Δεν κατάφερε δηλαδή και η Νίσυρος να αποφύγει την τύχη των υπολοίπων μικρών νησιών του Αιγαίου που θέλει τον πληθυσμό τους να συρρικνώνεται. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Μανδράκι. Άλλα χωριά είναι ο Εμπορειός, οι Πάλοι, η Νικιά και τα Λουτρά. (Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CF%83%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82).
Κυρίαρχος πόλος έλξης ο Στέφανος, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος γεωθερμικός κρατήρας της Μεσογείου. Αποφασίσαμε να τον τιμήσουμε και να τον επισκεφθούμε στο ξεκίνημα της περιπλάνησής μας στο νησί. Ξεκινήσαμε, νωρίς το πρωί, από τους Πάλους με το παπί και ανηφορίζοντας προς τον Εμπορειό, στρίψαμε στη διασταύρωση προς ηφαίστειο και Νικιά. Καθώς τα καραβάνια των τουριστών θα έφθαναν μετά τις 10 στον Στέφανο, εμείς έπρεπε να είμαστε εκεί νωρίτερα για να απολαύσουμε τη μοναδικότητα του τοπίου.
Καθώς κατηφορίζαμε προς το οροπέδιο του Λακκιού, η περιοχή άρχισε να θυμίζει σκηνικό ταινίας επιστημονικής φαντασίας! Τα βελανιδόδενδρα και τα βοοειδή φθάνουν μέχρις τις παρυφές της καλντέρας. Μετά κυριαρχούν τα πολύχρωμα πετρώματα της υπόγειας ηφαιστειακής δράσης, με κυρίαρχο το κίτρινο, το χρώμα του θειαφιού, που το συνοδεύει μια βαρειά μυρωδιά "χαλασμένου αυγού".
Φθάσαμε στο γκισέ της εισόδου όπου μας ζήτησαν 3 ευρώ για να μας δώσουν εισιτήριο πρόσβασης. Είχα ξεχάσει την δημοσιογραφική μου ταυτότητα στο αυτοκινούμενο και πλήρωσα, αναγκαστικώς, το τίμημα. Δυσανασχετώ στην ιδέα ότι "πρέπει" να πληρώνουμε κάθε φορά για να δούμε τις ομορφιές και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας και το συζητώ για λίγο με τον φύλακα. Τι να μου πει κι' αυτός; Πώς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα;
Αναρωτιέμαι, επίσης, πού πηγαίνουν όλα αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, που εισπράττονται κάθε χρόνο από τα εισιτήρια, αλλά απάντηση δεν βρίσκω. Ποια είναι, ας πούμε, η συντήρηση που γίνεται στον περιβάλλοντα χώρο του ηφαιστείου και τους αρχαιολογικούς χώρους; Θυμάμαι τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Θήρας, επί παραδείγματι, που δεν είχε ούτε μία τουαλέττα - επτά υπήρχαν στην αρχαία Θήρα, μου είχε πει τότε ο φύλακας που εκτελούσε και χρέη ξεναγού - ενώ το θέατρο ήταν καλυμμένο με χορτάρια και τα σχοινιά στους διαδρόμους ήταν ξεφτισμένα. https://www.youtube.com/watch?v=w8b1TIvH0Ic
Πρόκειται για την οχύρωση της αρχαίας πόλης της Νισύρου και μία από τις καλύτερες σωζόμενες οχυρώσεις του αιγαιακού χώρου. Η αρχαία πόλη ήταν χτισμένη τουλάχιστον από τον 8ο αι. π.Χ., επάνω από τον σημερινό οικισμό του Μανδρακίου. Το τείχος, στη μορφή που σώζεται σήμερα, χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ.. Χτισμένο στο φρύδι και στις πλαγιές του λόφου κατέληγε στα δυτικά στον γκρεμό, ενώ βόρεια έφθανε μέχρι το βράχο όπου σήμερα βρίσκεται το μεσαιωνικό κάστρο και το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιανής. Διαβάστε περισσότερα: http://filpap.blogspot.gr/2017/01/blog-post_80.html
Η Παναγία η Σπηλιανή στη Νίσυρο είναι ένα από τα πιο γνωστά μοναστήρια των νησιών του Αιγαίου. Βρίσκεται σε πανοραμική θέση στο λόφο πάνω από το Μανδράκι, την πρωτεύουσα του νησιού. Η πρόσβαση στη μονή γίνεται από τον κεντρικό δρόμο, κοντά στο ναό της Ποταμίτισσας, από όπου ξεκινούν τα 130 σκαλιά που οδηγούν στη μονή. Λέγεται «Σπηλιανή» γιατί η εκκλησία του μοναστηριού βρίσκεται μέσα στη σπηλιά του λόφου. Μέσα στην εκκλησία βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας. Η παράδοση λέει ότι κάποιος Νισύριος βοσκός είδε από μακριά ένα φως να φέγγει μέσα στη σπηλιά που υπήρχε στο βράχο. Πήγε κοντά και με έκπληξη είδε ένα μικρό εικόνισμα της Παναγιάς το οποίο μετέφερε στον ναό της Ποταμίτισσας. Η περιοχή από τότε ονομάζεται «βρετού». Το άλλο πρωί όταν πήγαν στην εκκλησία ανακάλυψαν ότι δεν βρισκόταν στη θέση της, οπότε άρχισαν να ψάχνουν. Τελικά βρήκαν την εικόνα πάνω στο λόφο. Κατάλαβαν ότι ήταν επιθυμία της Παναγίας να παραμείνει εκεί και μετά από λίγα χρόνια άρχισαν να χτίζουν το μοναστήρι το οποίο ιδρύθηκε πιθανότατα στο τέλος του 14ου αιώνα. Ο κυρίως ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και το παρεκκλήσιο δεξιά, στον άγιο Χαράλαμπο.
http://filpap.blogspot.gr/2016/04/blog-post_96.html
Διαφήμιση των Λουτρών Παντελίδη, στη Μασσαλία, την περίοδο του μεσοπολέμου. Πριν ανακαλυφθεί ο όρος SPA στην ταπεινή Νίσυρο λειτουργούσαν 2 μεγάλες μονάδες θερμαλισμού που δεχόντουσαν επισκέπτες από την Γαλλία και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Στη Νίσυρο οι βροχές είναι ελάχιστες. Η εξασφάλιση του νερού των μονίμων κατοίκων στηριζόταν στη συλλογή νερού στις υπόγειες στέρνες. Το νερό από την οροφή του σπιτιού το οδηγούσαν στη στέρνα και με αυτό κάλυπτε τις ανάγκες τους. Ο διακόπτης, ανάλογα με τη θέση του τροφοδοτεί την στέρνα ή οδηγεί το νερό στον δρόμο. Εκεί κατέληγε το νερό της πρώτης βροχής μαζί με τις καλοκαιρινές σκόνες της στέγης. Πάντα πριν τα Πρωτοβρόχια η στέγη σκουπιζόταν και ασβεστωνόταν.
